หลักการของส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์

หลักการทำงานของชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์อุดมสมบูรณ์และหลากหลาย เป็นรากฐานสำคัญของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่และเกี่ยวข้องกับประเด็นต่อไปนี้เป็นหลัก:

ตัวต้านทาน: ตัวต้านทานเป็นส่วนประกอบพื้นฐานในวงจรที่เป็นไปตามกฎของโอห์ม ซึ่งระบุว่าขนาดของตัวต้านทานจะเป็นตัวกำหนดความเข้มของกระแสไฟฟ้าที่สามารถไหลผ่านได้ที่แรงดันไฟฟ้าที่กำหนด ตัวต้านทานมีบทบาทสำคัญในวงจร เช่น การจำกัดขนาดของกระแสไฟฟ้า การกระจายแรงดันไฟฟ้า เป็นต้น

ตัวเก็บประจุ: ตัวเก็บประจุเก็บประจุไฟฟ้าและทำงานโดยสร้างตัวกลางที่เป็นฉนวนระหว่างแผ่นสื่อกระแสไฟฟ้าสองแผ่น เมื่อแรงดันไฟฟ้าถูกจ่ายไปทั่วตัวเก็บประจุ ประจุจะสะสมบนแผ่นสื่อกระแสไฟฟ้าทั้งสองแผ่น ทำให้เกิดสนามไฟฟ้า ในวงจรไฟฟ้ากระแสสลับ ตัวเก็บประจุมักใช้เพื่อลดความผันผวนของแรงดันไฟฟ้า ส่งสัญญาณ และปรับแต่ง

ตัวเหนี่ยวนำ: ตัวเหนี่ยวนำทำงานโดยใช้สนามแม่เหล็กที่เกิดจากขดลวด เมื่อกระแสไฟฟ้าไหลผ่านขดลวด มันจะสร้างสนามแม่เหล็กในพื้นที่โดยรอบ ตัวเหนี่ยวนำส่วนใหญ่จะใช้ในวงจรเพื่อลดสัญญาณรบกวนความถี่สูง เก็บพลังงาน และสร้างวงจรการสั่นร่วมกับส่วนประกอบอื่นๆ

อุปกรณ์เซมิคอนดักเตอร์: อุปกรณ์เซมิคอนดักเตอร์ โดยเฉพาะไดโอดและทรานซิสเตอร์ เป็นส่วนประกอบสำคัญในเทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่ ไดโอดยอมให้กระแสไหลผ่านในทิศทางเดียวแต่แทบจะไม่นำไฟฟ้าไปในทิศทางอื่น ดังนั้นจึงมักใช้ในวงจรเรียงกระแส ทรานซิสเตอร์มีหน้าที่ในการขยายสัญญาณหรือทำหน้าที่เป็นสวิตช์ และเป็นส่วนประกอบหลักของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่

วงจรรวม: วงจรรวมเป็นวงจรที่มีการบูรณาการสูงส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์ที่รวมส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์หลายชนิด (เช่น ทรานซิสเตอร์ ตัวเก็บประจุ ตัวต้านทาน ฯลฯ) ไว้บนชิปขนาดเล็ก วงจรรวมสามารถรับรู้การทำงานของวงจรที่ซับซ้อนได้ และมักจะแบ่งออกเป็นสองประเภท: วงจรรวมดิจิทัล และวงจรรวมแอนะล็อก ซึ่งใช้ในการประมวลผลสัญญาณดิจิทัลและสัญญาณแอนะล็อกตามลำดับ